Listasafn Árnesinga býður upp á fjölbreyttar og metnaðarfullar sýningar sem veita gott aðgengi að myndlistararfi þeim sem það varðveitir.  Safnið hefur á síðustu árum sett upp metnaðarfullar sýningar bæði á innlendum og erlendum listamönnum og hefur verið í samstarfi við önnur söfn um sýningar um árabil.  Sýningarstefnan er margbreytileg en oft með skírskotun í umhverfið á Suðurlandi.

Safnið heldur úti markvissu fræðslustarfi þar sem unnið er með mismunandi skólastigum, listamönnum, fræðimönnum og almenningi. Námskeið og smiðjur eru haldnar reglulega fyrir almenning þar sem gefst kostur á að vinna með mismunandi miðla í tengslum við sýningar safnsins.  Meginmarkmið Listasafns Árnesinga er að efla áhuga, þekkingu og skilning almennings á myndlist.

Listasafn Árnesinga var á sínum tíma fyrsta listasafnið utan höfuðborgarsvæðisins sem opið var almenningi.  Árið 2018 var Listasafni Árnesinga veitt íslensku safnaverðlaunin, en þau eru viðurkenning sem veitt er annað hvert ár íslensku safni fyrir framúrskarandi starfsemi.

Saga safnsins. 

Rekja má upphaf safnsins til rausnarlegrar gjafar frú Bjarnveigar Bjarnadóttur og tveggja sona hennar Bjarna Markúsar og Lofts Jóhannessona, sem á tímabilinu 1963-1986 færðu Árnesingum liðlega sjötíu listaverk, eftir helstu listamenn þess tíma, það elsta frá árinu 1900 en flest frá miðbiki síðustu aldar. Gjöfin telur nítján verk eftir Ásgrím Jónsson og var það stærsti hlutur eins listamanns.

Árið 1969 tilkynnti Halldór Einarsson að hann hefði ákveðið að gefa fæðingarhéraði sínu, Árnessýslu, tréskurðarsafn sitt, höggmyndir og teikningar ásamt tíu þúsund dollara peningagjöf.  Það var hvati þess að byggt var listasafnshús á Selfossi, þar sem tveimur stofngjöfum var komið fyrir í sitt hvorum sýningarsalnum, listaverkasafni Bjarnveigar Bjarnadóttur sem hún gaf á árunum 1963-1989 og safni Halldórs.  Til að byrja með var safnið hluti af Byggða- og listasafni Árnesinga og staðsett á Selfossi, en varð sjálfstæð stofnun árið 1994. Sjö árum síðar var safnið flutt í Hveragerði.